انگیزه پیشرفت در دانش‌آموزان دارای اختلال نارسایی‌توجه/ بیش فعالی با و بدون مصرف ریتالین و گروه عادی

هدف­ازاین پژوهش مقایسه انگیزهپیشرفت در دانش­آموزان دارای اختلالنارساییتوجه/بیش­فعالی­مصرف­کننده­و غیرمصرف‌کننده ریتالین وگروه عادی است.­طرح پژوهش انجام‌شده علّی- مقایسه­ای بود، تعداد نمونه این پژوهش شامل60 نفر از دانش­آموزان­پسرمقطع­پنجم­­و­ششم ابتدایی­(12-11)­ساله­دارایاختلالنارسایی/­بیش فعالی مصرف­کننده و غیرمصرف‌کننده­ریتالین­و­گروهعادی مشغول به تحصیل در مدارس دولتی منطقه 8 تهران بودند که به روش نمونه­گیری تصادفیخوشه­ای انتخاب ودرسهگروه مجزا مشتمل برمصرف‌کننده ریتالین­،بدون مصرف ریتالین­وگروه عادی دسته­بندی شدند. در این پژوهش از پرسشنامه انگیزهپیشرفت هرمنس استفاده شد؛و برای تجزیه‌وتحلیل داده­های به‌دست‌آمده نیز از مدل آماری تحلیل واریانس (برای مقایسهگروه‌هابراساس­میانگین­) وtبرای دو گروه مستقل استفادهگردید،نتایج حاصل از یافته­ها نشانبین سه گروه به لحاظ انگیزهپیشرفت تفاوت معناداری وجود دارد،بدین ترتیب که بیشترین انگیزه پیشرفت متعلق به دانش­آموزانگروه عادی بدون اختلال نارسایی­توجه/ بیش­فعالی، سپس درگروه مصرف­کننده ریتالین وکمترین میزان انگیزه­پیشرفت در­دانش­آموزان دارایاختلال نارسایی­توجه/ بیش­فعالی بدون مصرف ریتالین بوده است؛بنابراین می­توان نتیجه­گیریکردکه احتمالاً ریتالین­می­­تواند به‌عنوان یک عاملافزایش‌دهندهانگیزهپیشرفت در کودکان دارای اختلال نارساییتوجه/بیش فعالی مؤثر باشد.